Heleen Wemerman
Met groot verdriet delen wij het droevige nieuws dat Heleen Wemerman (04-12-1962 – 28-02- 2025) ons is ontvallen.
Nu, na Theo en Wilfred dit jaar, moeten wij nu ook afscheid nemen van Heleen, een dierbare vriendin voor velen en een toegewijd lid en onvermoeibare secretaresse van onze club.
Heleen was een vrouw vol energie, warmte en betrokkenheid. Geboren in Utrecht en opgegroeid in West-Friesland, vond ze haar passie in het verenigingsleven en de gemeenschap. Of het nu was in Brielle, waar ze zich jarenlang inzette voor de 1-april vereniging en met trots de titel Poorter van 2016 ontving, of later in Puerto de la Cruz, waar ze samen met Jan een nieuw avontuur begon – Heleen wist overal waar ze kwam een blijvende indruk achter te laten.
Haar tomeloze inzet, haar aanstekelijke enthousiasme en haar liefde voor het samenbrengen van mensen zullen we nooit vergeten. Heleen was een steunpilaar voor velen, en zij zal voortleven in de herinneringen van velen.
Namens de Holland Club betuig ik onze diepste medeleven aan haar familie en dierbaren. Laten we haar eren door de warmte en verbondenheid die zij altijd uitstraalde voort te zetten.
Rust zacht, Heleen. Je blijft in onze gedachten.
Wilfred Frank Kemperdink
Met droefheid hebben wij vernomen dat ons gewaardeerde clublid, Wilfred Frank Kemperink, is overleden. Wij herinneren hem als een inspirerende persoonlijkheid die altijd vol enthousiasme en sportieve geest in het leven stond.
Namens alle leden van de El Teide Club wil ik onze oprechte deelneming overbrengen aan zijn familie en dierbaren. Laten we Wilfred blijven gedenken als de warme, betrokken en avontuurlijke man die hij was, en koester de mooie momenten die wij met hem mochten delen.
Theo Bolt
Met een zwaar hart delen wij het droevige nieuws dat onze dierbare vriend Theo Bolt op 10 februari 2025, in het bijzijn van zijn zoon Rick en zijn allerbeste vriend Jos, van ons is heengegaan.
Theo was niet zomaar een clublid – hij wás de club. Met zijn warmte, zijn tomeloze inzet en zijn altijd aanwezige lach bracht hij ons samen. Iedereen kende Theo, en Theo kende iedereen. Hij had altijd een vriendelijk woord, een luisterend oor, en een hart dat groter was dan we in woorden kunnen vangen.
De laatste maanden waren niet makkelijk voor hem. In juni kreeg hij bronchitis en moest hij naar het ziekenhuis. Maar zoals we hem allemaal kennen, bleef hij vechten. Samen met Jos hebben we gezocht naar een plek waar hij kon aansterken, en zo kwam hij bij Mar y Sol terecht – een plek waar hij zich snel thuis voelde, tussen mensen die hem omarmden zoals wij dat altijd hebben gedaan. Daar bloeide hij op, kwam hij vijf kilo aan en genoot hij van het leven, zoals alleen Theo dat kon.
Ondertussen hebben wij er alles aan gedaan om zijn huis zo aan te passen dat hij er met zijn rollator weer veilig kon rondlopen. Zijn scootmobiel stond klaar, en met de liefdevolle zorg van Serena en later met zijn zus Annelies, had hij nog kostbare momenten van samenzijn. Maar eind december verslechterde zijn gezondheid opnieuw, en op 1 januari moest hij terug naar het ziekenhuis. Toch bleef hij, ondanks alles, Theo – sterk, vol wilskracht, en met zijn kenmerkende optimisme. Toen zijn dochter Janine hem kwam bezoeken, straalde hij van geluk.
Op 16 januari, toen hij weer met spoed werd opgenomen, wist hij het. Hij keek mij aan en vroeg: “Wanneer is de Nieuwjaarsreceptie?” – “25 januari,” antwoordde ik. Hij draaide zich naar de arts en zei: “Daar wil ik bij zijn.” Dat was Theo. Tot het allerlaatste moment stond de club in zijn hart.
Jarenlang was hij het kloppende hart van de Holland Club. Geen bijeenkomst sloeg hij over. Elke koffieochtend was hij er. Hij genoot van de bezoekjes, van de verhalen, van de krant die Bernard hem elke ochtend bracht. “Dit is waar onze club voor bedoeld is,” zei hij nog afgelopen zaterdag. “Als we voor elkaar klaarstaan, dan hebben we een fantastische club.”
En dat is precies hoe wij Theo willen herinneren. Als een man die altijd klaarstond. Die ons verbond. Die met zijn aanwezigheid een ruimte vulde met warmte, humor en een grenzeloze liefde voor onze club en haar mensen.
Lieve Theo, rust zacht. We zullen je stem missen, je verhalen, je lach. Maar boven alles zullen we jou missen.
Namens het bestuur en al je vrienden van de Holland Club,
Jeanine Pronk
Bert Niemann
Zondag 29 december 2024 is ons oud lid Bert Niemann op 69-jarige leeftijd overleden.
In 2017 kwam Bert onze gelederen versterken en al snel was hij een vaak en graag geziene gast op de koffieochtenden en op onze evenementen. Zijn brede kennis van een groot aantal onderwerpen dwong respect af en wekte soms verbazing. Als voormalig coureur kon hij zelfs alles vertellen over het besturen en afregelen van auto’s. Op Tenerife was het zijn passie om te golfen en was hij een verdienstelijke kok die regelmatig zijn zelf bereide hapjes mee nam naar de borrelmiddag of de koffieochtend. Soms met kleine potjes voor anderen om mee te nemen naar huis.
Als lid van de vereniging was hij kritisch en soms te kritisch, op het reilen en zeilen van de vereniging. Dat kan iets te maken hebben gehad met zijn beroep als advocaat.
Aan de andere kant bracht zijn oude beroep voordelen met zich mee en kon hij goede adviezen geven als het juridisch nodig was. Degenen die hem goed gekend hebben zullen zich hem herinneren als humorvolle man en een toegewijde vriend waarbij je altijd om steun kon vragen als het nodig was.
Nicole van Colenberghe
Een groot persoon, in een klein lichaam, is op 29 december 2024 overleden
Nicole, jarenlang secretaresse van onze club en het afgelopen jaar weer actief als altijd, werd geliefd door zeer velen.
Begin november werd zij ziek. Zoals Nicole was, nam zij gelijk haar beslissingen en besloot zij terug te gaan naar haar België, waar zij zich liet opereren. Zij besloot naar haar geliefde Tenerife terug te gaan samen met haar dochter, om vanaf hier aan haar laatste reis te beginnen.
Mede namens onze leden dank ik jou Nicole, voor je tomeloze inzet, je vriendschap en je positiviteit.
Wij zullen je missen, je hebt een plaats in het hart van velen.
Lieve Nicole, namens ons allen wens ik je een goede reis en Rust in Vrede.
Nicole’s lieve dochter heeft fantastisch voor haar moeder gezorgd tot het eind toe. Nicole’s beide lieve kleinkinderen hebben ook gelukkig afscheid van hun oma kunnen nemen.
Wij wensen jullie en de overige familie en vrienden veel kracht toe.
Je vrienden van de Nederlandstalige Club,
Frits Heyl
Een geliefd lid van onze Nederlandstalige club, echtgenoot van Rita, is op 19 juli 2024 heengegaan.
Frits was een hele vriendelijke man, die dol was op zeilen en daar ook graag over sprak.
Een vrolijk lid van onze club, die heel sportief was en iedere winter weer een aantal weken op ons eiland was.
Hij miste het zeilen zeer, zijn boot was hem alles.
Frits, je was een toffe man en wij zullen je missen.
Wij allen wensen je een Behouden Vaart en Rust in Vrede.
Jan Koster
Met droefheid willen wij u informeren over het heengaan Jan Koster.
In de nacht van 11 op 12 juli 2024 Is op 94-jarige leeftijd ons erelid Jan Koster in zijn slaap vredig overleden.
Jan was jarenlang de “motor” in de Hollandclub; vooral in het zuiden. Hij organiseerde veel evenementen en bij de koffieochtenden was hij vrijwel altijd present.
Hij was ook iemand die in voorkomende gevallen te hulp schoot waar nodig en als hij met z’n auto na een vakantie terugkeerde naar Tenerife was de auto afgeladen met spullen die hij belangeloos voor zijn vrienden mee nam.
Het is dan ook geen wonder dat onze toenmalige voorzitter André Platvoet de Algemene Ledenvergadering voorstelde om Jan als erelid te benoemen. Jan is altijd trots geweest op z’n erelidmaatschap: de oorkonde had een prominent plekje in zijn appartement.
Ook maakte Jan jarenlang als penningmeester deel uit van het bestuur.
Na zijn huwelijk met „zijn” Jopie, die als gevolg van een auto-ongeluk overleed, is hij met zijn vriendin Els in Made (Noord Brabant) terecht gekomen.
Na het overlijden van Els ontmoette hij Dit; zij zijn jaren lang tot Jan’s overlijden hechte vrienden geweest en samen hebben zij nog enkele keren Tenerife bezocht.
Jan, je hebt je rust verdiend; je was een waardevol mens, we zijn trots op je.
Ton Theunissen
Op 9 mei is ons altijd vrolijke lid Ton Theunissen op de leeftijd van 80 overleden.
Nog maar kort geleden, op 24 februari, was Ton als actieve vrijwilliger bij de vereniging betrokken bij de puzzeltocht. Iets meer dan twee maanden daarna moeten we afscheid van onze vrolijke Ton nemen die we ons zullen herinneren als een man van wijze woorden, maar altijd met een bijna guitige, aanstekelijke glimlach. Ton was iemand die van het leven en de mensen om zich heen genoot en nooit zijn belangstelling in het leven van anderen verloor.
Op bijeenkomsten van de vereniging wist hij telkens op charmante wijze zijn talrijke vrienden te bekoren met een kort maar opbeurend gesprekje. Hij was iemand die de wereld een beetje mooier maakte.
Ton was één van de meest enthousiaste wandelaars binnen de vereniging en heeft jarenlang meegewandeld. Binnen de vereniging is nu een leeg plekje ontstaan en velen zullen zich Ton nog heel lang blijven herinneren en hem enorm missen.
Rust in Vrede
